Tomik „Otuleni miłością” powstał pod wpływem sugestii przyjaciół, względem których chętnie wyrażam wolę posłuszeństwa. Utrwalam w nim subiektywne uczucia w różnych odcieniach znanych mi osób, choć czasem bywają i własne.
Utwory zawierają przesłanie, by po spotkaniu z królową serc – miłością, nikt nie cierpiał z powodu załamania się naszego centrum dowodzenia. Potężna fala miłości przechodzi bowiem w nas lub nad nami jak wiatr halny. Ciepła i porywista płynie na wskutek różnicy ciśnień, upodobań lub przeciwieństw. Gwałtownie atakuje ze szczytów, a działając na drugą osobę potrafi zniszczyć ją w wirach ułudy albo porwać w niebiańską krainę szczęścia. Wszędzie tam, gdzie toczy się życie, czyhają niespodzianki. Miłość również atakuje znienacka. Nie ma jej, jest platoniczna, jawi się jako realna i wielka, a po głębokiej ekspresji jak etiuda wznosi się, wycisza i nagle znika jak nocna ćma. Ponadzmysłowa miłość przepływająca przez ludzkie wnętrza górskimi potokami czy meandrami dyskretnie szemrzących strumyków stanowi ważne credo psychologii, filozofii i religii. Jest inspiracją dla twórców w różnych dziedzinach. Zatem miłość jest czymś nadzwyczajnym. W poezji tę oczekiwaną, źródlaną miłość znaleźć można o wiele łatwiej niż w realu, bo w niej występuje ona w barwach nadziei. Dla niej to warto żyć – żeby kochać, a kochać warto – żeby żyć.
Na bazie asertywności powinniśmy wyrażać emocje i realizować swoje życie tak, żeby własne zaspokojenia były równe z potrzebami innych. Jedynie wówczas, można wymagać szacunku wobec siebie w prozie życia, która jest inna niż jego poezja.
Wiersze dotykają zaledwie niektórych zjawisk zachodzących głęboko w naszych najczulszych miejscach, hen tam głęboko – na pograniczu duszy i ciała. Każde czyste spojrzenie, przyjazny uścisk dłoni, przypadkowe spotkanie nie musi przekładać się na osobiste przeżycia traumatyczne.
W różnorodnej tematyce są wiersze okolicznościowe, liryka refleksyjna, pejzażowa i słowa wiążące. Towarzyszy jej niejednolita forma, to liryka bliska sercu, a w stylistyce i poetyce kusząco prosta. Jej walorem jest niewątpliwie wzruszająca szczerość. Prezentowane utwory dowodzą wewnętrznej wrażliwości twórcy budzącego liryczne emocje przy pomocy myśli ujętych w poetycką formę.
Mam skromną nadzieję, że zbiorek dostarczy Czytelnikom miłych wrażeń i przyczyni się do kontemplacji nad sensem naszej obecności w świecie. Pozwoli też odnaleźć nie tylko piękno, ale istotę szacunku do drugiego człowieka. Wiersze należałoby czytać nie przez pryzmat autora, ale własnych doznań – w tej warstwie życia. Mają one liryczny nastrój, bowiem pisane są głębią serca na potrzeby serc innych.
Stanisław Orłowski
