Treny

Tren, lament, płacz (żałobny)
Utwór liryczny o charakterze żałobnym wywodzący się ze starogreckiej poezji funeralnej. Blisko spokrewniony z elegią, a także epicedium. Był ważnym elementem struktury tragedii greckiej jako odmiana pieśni lamentacyjnej. Utwory takie były poświęcone osobie zmarłej i wyrażały żal oraz smutek
z powodu jej odejścia, a także przedstawiały jej cnoty.
Twórcami trenów byli między innymi: w Grecji Symonides z Keos i Pindar, a w Rzymie Newiusz i Owidiusz. Również do antycznej twórczości trenodycznej nawiązywali poeci renesansowi, na przykład Frencesco Petrarca.
W liryce polskiej szczególnie znany jest wydany w roku 1580 autorstwa Jana Kochanowskiego cykl 19 wierszy poświęconych jego zmarłej w dzieciństwie córce Urszuli. Stanowią autobiografię psychiki zbolałego ojca – twórcy. Są to dzieje bólu i poszukiwania filozoficznego człowieka renesansu.
Także inni polscy poeci pisali treny, nawiązując w nich w czytelny sposób do cyklu wierszy Jana Kochanowskiego, m. in. Józef Wittlin, Władysław Broniewski czy Bolesław Leśmian.
Współczesna nam poetka Danuta Krystyna Chmielewska (DACHMI) w niniejszym zbiorze wierszy zatytułowanym Treny idąc za przykładem Jana z Czarnolasu ukazuje nam swój ból po stracie osób jej najbliższych. Ukazuje ból, który był lub będzie udziałem każdego z nas …